Finalnie okazało się, że wtorkowe reakcje przesądziły o obrazie całości tygodnia, bo przed i po danych zmienności było radykalnie mało. W istocie, rynki zagrały tydzień w modelu czekanie na dane – reakcja na dane – i czekanie na kolejne dane. Zachowanie giełd potwierdzają zmiany indeksów na sesjach wtorkowych wobec zmian w perspektywie tygodniowej. Na Wall Street tygodniowa zwyżka DJIA o 1,94 procent została zbudowana głównie na wtorkowym ruchu o 1,43 procent. Najmocniej widać to w przypadku Nasdaqa Composite, który wtorkowym wzrostem o 2,37 procent ustalił tygodniową zwyżkę o dokładnie 2,37 procent. Wreszcie S&P500 zyskał we wtorek 2,68 procent przy tygodniowym wzroście 2,24 procent. Analogicznie ukształtowała się sytuacja na rynkach europejskich, gdzie tylko we wtorek zwyżka niemieckiego DAX-a wyniosła 3,05 procent przy wzroście w skali tygodnia o 4,49 procent, gdy francuski CAC wzrósł w skali tygodnia o 2,68 procent głównie dzięki wtorkowemu skokowi na północ o 2,85 procent. Nie ma zatem wątpliwości, iż to był tydzień jednej zmiennej.
Z perspektywy końca tygodnia widać jednak, iż dla rynków akcji sama reakcja na dane była zakotwiczona w reakcji innych rynków. Pierwszym i najważniejszym był rynek długu, który oglądany przez pryzmat rentowności benchmarkowych papierów dziesięcioletnich rządu USA znalazł się na poziomie najniższym od drugiej połowy września. W istocie w piątek rentowność amerykańskiego długu spadła do 4,37 procent, gdy jeszcze w drugiej połowie października szybowała powyżej psychologicznej bariery 5 procent. Drugim elementem, który kształtował nastroje na rynkach akcji, były wyceny zmian w polityce Fed na kolejnych posiedzeniach FOMC. Z radaru spadły wyceny kolejnej podwyżki stóp procentowych, a szacunki terminu pierwszej obniżki zostały przesunięte na maj 2024 roku. W istocie, na rynku Fed Funds Futures – wedle szacunków CME FedWatch Tool – wycena prawdopodobieństwa pierwszej obniżki ceny kredytu na marcowym posiedzeniu FOMC sięga już 30 procent przy wycenie braku zmiany na 70 procent. Niemniej, przesunięcie w nastrojach należy uznać za radykalne, bo jeszcze niedawno rynek oczekiwał pierwszej obniżki ze strony Fed dopiero na starcie III kwartału przyszłego roku, gdy w zakończonym tygodniu zaczął wyceniać scenariusz początku nowego cyklu w polityce monetarnej na końcówkę I kwartału. Co ważne, zmiana podyktowana jest raczej postrzeganiem trendu inflacji, a nie scenariusza zakładającego recesję. Rynki stale grają bowiem scenariusz miękkiego lądowania gospodarki amerykańskiej.
W zarysowanym układzie sił wzrost apetytu na ryzyko jawi się jako zrozumiały i w pełni właściwie tłumaczy zachowanie rynków akcji w minionym tygodniu. W bieżącym cieniem na rynkach położy się czwartkowe Święto Dziękczynienia w USA, który pozbawi świat przewodnika już właściwie w środę, bo piątkowe sesje na Wall Street będą tradycyjnie skrócone i zostaną zagrane w kontekście zredukowanej płynności i niskich wolumenów. W kolejnych tygodniach należy liczyć się z układem sił, w którym zarysowany wyżej optymistyczny scenariusz wobec polityki Fed, trendu inflacji i układu sił w gospodarce amerykańskiej będzie wystawiany na próby przez kolejne dane makro, wypowiedzi przedstawicieli Fed i generalnie alternatywne scenariusze rynkowe i gospodarcze. Niemniej, nie można również zapominać o fakcie, że to do inwestorów będzie należała decyzja, jak czytać nowe zmienne. Po ostatnim tygodniu model im lepiej tym gorzej – w którym dobre dane makro straszyły kolejnymi podwyżkami ceny kredytu przez Fed – został jednak zastąpiony przez model im lepiej, tym lepiej, w którym dobre dane makro czytane są przez pryzmat założenia, iż inflacja spada mimo dobrej kondycji rynku pracy i dobrej kondycji gospodarki w całości. Inwestorzy będą też pamiętać, iż po Święcie Dziękczynienia rynki realnie wchodzą już w okres przedświąteczny, a gracze w fazę pozycjonowania się pod Rajd Świętego Mikołaja, który na Wall Street oznacza okres zwyżek cen między świętami Bożego Narodzenia i pierwszymi sesjami nowego roku.
